30.12.11

Πάνος Πανάκος, Μουσική και Εικόνες




Ο Πάνος Πανάκος είναι ένας νέος συνθέτης με ιδιαίτερη αγάπη για τα soundtracks. Έχει γεννηθεί στην Αθήνα το 1986 και έχει κλασσική παιδεία στο πιάνο, την αρμονία και την ενορχήστρωση. Τα τελευταία χρόνια σπουδάζει σύνθεση κάνοντας παράλληλα τα πρώτα του βήματα στο χώρο.
Σε αυτά περιλαμβάνεται η μουσική επένδυση για τη νέα ταινία μικρού μήκους του σημαντικού Τούρκου σκηνοθέτη Bahadir Karasu. Η ταινία θα έχει τίτλο “Cold (Soğuk)” και μπορούμε να πάρουμε μια πρώτη γεύση στο παρακάτω teaser video.



Cold ( Soğuk ) Teaser Video from Bahadır Karasu on Vimeo.


Ο τρόπος που δουλεύει ο Karasu αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο την σπουδαιότητα της συμμετοχής του Πανάκου στο project αυτό. Ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης πρώτα επιλέγει τη μουσική και στην συνέχεια με αυτή ως soundtrack γράφει το σενάριο για τη ταινία. Πιστεύει ότι η Μουσική και η Ερμηνεία είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες στο χώρο του cinema.
Στις συνθέσεις του Πανάκου, πέρα από την αδιαμφισβήτητη ικανότητα, διακρίνεις αμέσως το συναίσθημα που αναβλύζει μέσα από τη μελωδία. Η μουσική του σε βοηθά να δημιουργήσεις εικόνες και σου προκαλεί μια γλυκιά μελαγχολία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κομμάτι “A Dreamer’s Journey”. 



IF YOU OWN THE RIGHTS TO ANY OF THE MATERIAL POSTED HERE AND WOULD LIKE IT REMOVED, EMAIL ME AND I WILL TAKE IT DOWN.





21.12.11

S.S.W.L's Top 10 Local Albums Of 2011


photo by kakia konstantinaki, vasia anagnostopoulou



10. Waterpipes – Downright melodies
09. Monovine – Cliche
08. Gravitysays_I - The Figures Of Enormous Grey And The Patterns Of Fraud
07. May Roosevelt – Haunted
06. Misuse – April
05. Keep Shelly In Athens - In Love With Dusk
04. Empty Frame - They Think We Are Eskimos
03. Baby Guru – Baby Guru
02. 2L8 - New Battles without honor and humanity
01. Nalyssa GreenBarock






01 Your Eyes
02 Indagattah
03 Hey Mr Jung
04 Cemetery
05 Thick Air
06 Love Expires
07 Fear
08 My Kind Of Girl
09 Let Them Eat Cake
10 Joker











19.12.11

S.S.W.L's Top 30 Albums Of 2011



30. Clap Your Hands Say Yeah – Hysterical




29. Raphael Saadiq – Stone Rollin




28. The Kills – Blood Pressures





27. Feist – Metals




26. Arctic Monkeys – Suck It And See




25. Danger Mouse & Danielle Luppi – Rome




24. Baxter Dury – Happy Soup




23. James Blake – James Blake




22. Girls – Father, Son, Holy Ghost 




21. Kasabian – Velociraptor




20. Florence & The Machine – Ceremonials




 19. Radiohead – The King Of Limbs




18. Thurston Moore – Demolished Thoughts




17. Noel Gallagher’s High Flying Birds – Noel Gallagher’s High Flying Birds




16. Anna Calvi – Anna Calvi




15. The Vaccines – What Did You Expect From The Vaccines? 




14. Charles Bradley – No More Time For Dreaming




13. Wild Flag – Wild Flag




12. St. Vincent – Strange Mercy




11. Iron & Wine – Kiss Each Other Clean




10. EMA – Past Life Martyred Saints




9. Nicolas Jaar – Space Is Only Noise




8. M83 – Hurry Up, We’re Dreaming



7. WU LYF – Go Tell Fire To The Mountain




6. TV On The Radio – Nine Types Of Light




5. Bon Iver – Bon Iver




4. The Rapture – The Grace Of Your Love




3. dEUS – Keep You Close




2. The Twilight Singers – Dynamite Steps




1. PJ Harvey – Let England Shake





IF YOU OWN THE RIGHTS TO ANY OF THE MATERIAL POSTED HERE AND WOULD LIKE IT REMOVED, EMAIL ME AND I WILL TAKE IT DOWN.











18.12.11

Empty Frame - "They Think We Are Eskimos"


Photo by Christina Coveou  - cristinacoveou.wordpress.com/


Οι Empty Frame είναι απλά ένα από τα ποιο ενδιαφέροντα συγκροτήματα της εγχώριας εναλλακτικής σκηνής.
Αν και δημιουργήθηκαν πίσω στο μακρινό 2005, η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε φέτος τον Απρίλιο από την Legend, με τον εμπνευσμένο τίτλο "They Think We Are Eskimos".
Για να φτάσουν όμως εδώ τα παιδιά έχουν πραγματοποιήσει πολλές συναυλίες στις μουσικές σκηνές της πόλης και έχουν “ανοίξει” για σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως Woven Hand, Sieben και Sivert Hoyem (μόλις πριν λίγες μέρες). Επίσης, το 2007, κυκλοφόρησαν το demo με τον πολύ φιλόδοξο τίτλο “Take Over The City” και στάθηκαν απόλυτα συνεπείς σε αυτό εμφανιζόμενοι σε πολλά μουσικά έντυπα και ραδιοφωνικές εκπομπές.
Αυτό που κάνει τόσο ιδιαίτερη τη μπάντα είναι η χρήση κλασσικών μουσικών οργάνων όπως τσέλο, βιολί και πιάνο και ο τρόπος που αυτά συνδυάζονται με rock κιθάρες, μπάσο και τύμπανα. Δημιουργείται έτσι μια ατμοσφαιρική ηχητική παλέτα όπου επάνω της αναμιγνύονται διαφορετικά μουσικά χρώματα. Η μελωδία, η λυρικότητα, η ένταση, οι Beatles αλλά και ο Nick Cave, οι Queens Of The Stone Age, ο Mark Lanegan και οι Tindersticks.
Ακούγοντας προσεκτικά το "They Think We Are Eskimos" μπορείς να ξεχωρίσεις όλες αυτές τις διαφορετικές επιρροές αλλά ταυτόχρονα να ανακαλύψεις τα προσωπικά στοιχεία που έχουν περάσει στα 13 τραγούδια τα μέλη της μπάντας. Δημιουργώντας έτσι τον ξεχωριστό ήχο των Empty Frame.


Empty Frame - No Borders by Empty Frame




Το “δώρο” των BLML!




The Gift έχει τίτλο το νέο προσωπικό project του Γιώργου Καρανικόλα από τους θρυλικούς Last Drive που κυκλοφόρησε την Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου από την εταιρεία του συγκροτήματος Happy Crasher.

Μετά από ενάμιση χρόνο γεμάτο από εξαιρετικά φασαριόζικες πρόβες και μετά από έξι μήνες στο στούντιο, το "Gift" είναι πια γεγονός. BLML ονομάστηκε το νέο τετραμελές σχήμα, μια σύντμηση - αναφορά στο γκρουπ των Blackmail, στο οποίο συμμετείχαν παλιότερα τα τρία από τα τέσσερα μέλη του συγκροτήματος. Εκτός από τον Γιώργο, στο καινούριο σχήμα είναι ο aRGie που έπαιζε μπάσο και στους τρεις δίσκους των Blackmail (Life after Death/1993, Overexposed/1995, Seven/2001), και ο Panagiotis T που έπαιζε ντραμς στον τρίτο. Ο τέταρτος της παρέας είναι ο Tellos (Χρίστος Αλεξάκης) που παίζει πιάνο και όργανο.
Post psychedelic ύφος με άγριες κιθαριστικές μελωδίες και εκρηκτικά instrumental dark themes, συνοδευμένα από βιόλες, πιάνο, hammond, σκοτεινές μπασογραμμές και παγανιστικά μπιτ αποτελούν τον ήχο των 11 ολοκληρωμένων τραγουδιών που περιέχονται στον δίσκο.
Η πορεία του Καρανικόλα μέχρι εδώ είναι λίγο πολύ γνωστή. Και με τους Last Drive (από το Underworld Shakedown ως το Heavy Liquid) και με τους Blackmail (από τo Life after Death ως το Seven), η συνθετική έμπνευση του ήταν και παραμένει σταθερά μπροστά από την εποχή της.
Στο συγκεκριμένο δίσκο εκτός από τους BLML συμμετείχαν και πολλοί φίλοι. Ανάμεσα τους, οπώς ήταν αναμενόμενο, και τα άλλα τρία μέλη των Last Drive, ο Alex K, ο Chris B.I. και ο Thanos. Ο Αποστόλης Δαδάτσης που έπαιζε παλιότερα με τον aRGie στους "Εκτός ελέγχου" πρόσθεσε κιθάρες σε δύο κομμάτια. Ο LoFi (μέλος του πρώτου συγκροτήματος του Καρανικόλα, των BeBop Jungle) και ο Φάνης Μελάς (φίλος από εκείνη την εποχή) πρόσθεσαν φωνητικά. Έκπληξη ήταν η συμμετοχή δύο βιολιστών, του Μιχάλη Βρέττα (μέλους του πειραματικού ντούο Underwater Chess) και του Άρη Ζέρβα.
Η παραγωγή έγινε από τον Γιώργο Καρανικόλα και τον Ottomo στο Fab Liquid Studio και το mastering από τον Chris Parmenidis στο Unity Mastering Studio του Λονδίνου.
Ο δίσκος κόπηκε σε βινύλιο 180 γραμμαρίων και μέσα στη συσκευασία υπάρχει και CD με τα τραγούδια που περιλαμβάνει ένα επιπλέον κομμάτι. Κυκλοφόρησαν μόνο 400 αντίτυπα και μπορεί κανείς να το βρει σε επιλεγμένα δισκάδικα ή στο site του συγκροτήματος.


Devil's Toy by BLML (aka Blackmail)



14.12.11

Βοηθάμε τον Αλέξανδρο / Aid for Alexandros




Ο Αλέξανδρος Τζιαβάρας είναι κάτοικος Αθηνών, 28 χρονών.
Γεννήθηκε με τη νόσο Wilson, η οποία είναι κληρονομική.
Όταν ο Αλέξανδρος ήταν 2 ετών, ο 9χρονος αδερφός του Γιάννης πέθανε από την ίδια ασθένεια.
Χρόνια αργότερα όταν ο Αλέξανδρος ήταν κοντά στην ίδια ηλικία, το 1995, έφτασε πολύ κοντά να χάσει και ο ίδιος τη ζωή του. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Bupa Cromwell στο Λονδίνο όπου με τις ενέργειες των εκεί γιατρών απετράπη οριακά το μοιραίο.
Έκτοτε αντιμετωπίζει τα συμπτώματα της νόσου Wilson όπως δυσκαμψία και βραδυκινησία με κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και συχνές ποικίλες εξετάσεις.
Στις 29 Νοέμβρη 2011 εισήχθη στο Λαϊκό Νοσοκομείο για εξετάσεις, οι οποίες έδειξαν πως υπήρχε σοβαρή επιδείνωση στο συκώτι. Την επόμενη μέρα οι γιατροί του Λαϊκού Νοσοκομείου σήκωσαν τα χέρια ψηλά, θεωρώντας πως αδυνατούσαν να τον βοηθήσουν περαιτέρω.
Την 1η Δεκέμβρη μεταφέρθηκε, ετοιμοθάνατος, στην πανεπιστημιακή κλινική του Essen, στη Γερμανία, ώστε να γίνει μεταμόσχευση ήπατος. Στις 3 Δεκεμβρίου βρέθηκε μόσχευμα και την ίδια μέρα εγχειρίστηκε.
Μετά τη μεταφορά του στη Γερμανία μπήκε σε τεχνητή υποστήριξη νεφρών, καθώς είχαν επηρεαστεί από τη δυσλειτουργία του συκωτιού

Alexandros Tziavaras is a resident of Athens, Greece, and is 28 years old.
He was born with the Wilson disease, which is hereditary.
When Alexandors was 2 years old, his 9 years old brother Giannis, died from the same dicease.
Years later when Alexandros was about the same age, in 1995, he also came very close to dying. He was transfered to Bupa Cromwell hospital in London where doctors' efforts managed to prevent the inevitable.
From there on he fights Wilson's symptoms, like muscle stifness, with proper medical treatment and frequent, various medical exams.
On November 29, 2011 he was introduced in the Laiko Hospital for tests, which showed that his liver state critically deteriorated. The next day doctors at the hospital claimed that they were unable to help him further.
The 1st of December he was transferred, close to dying, to the University Clinic in Essen,Germany, for a liver transplantation. On December 3 a transplant was found and he was operated on the same day.
After his transfer to Germany he was put to an artificial kidney support, as they had been affected by the malfunction of the liver.




IF YOU OWN THE RIGHTS TO ANY OF THE MATERIAL POSTED HERE AND WOULD LIKE IT REMOVED, EMAIL ME AND I WILL TAKE IT DOWN.





8.12.11

A Victim Of Society




Ακούγοντας για πρώτη φορά το Youre Gonna Hate Me είσαι σίγουρος ότι πρόκειται για το Next Big Thing συγκρότημα από το Brooklyn που μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο του EP και είναι πρώτο θέμα σε όλα τα indie μουσικά έντυπα. Σκέφτεσαι “βρώμικες» βραδιές σε σκοτεινό γεμάτο καπνό bar ή ασπρόμαυρα film noir και χωρίς να το καταλάβεις σου έρχονται στο μυαλό εικόνες και ήχοι από τους “ήρωες” μιας άλλης εποχής. Velvet Underground, Suicide, Jesus and Mary Chain, Fall,…
Κι όμως, αυτό το βρώμικο γεμάτο ενέργεια rocknroll προέρχεται από μια Αθηναϊκή μπάντα, τους A Victim Of Society. Ο Βαγγέλης και ο Φώτης αξιοποίησαν τις επιρροές τους και σε συνδυασμό με την παρόρμηση της στιγμής στο στούντιο έγραψαν μια σειρά από τραγούδια που σου “καρφώνονται” με τη μία στο μυαλό. Μάλιστα τα ηχογράφησαν πρώτα σε κασέτα θέλοντας με ένα τόσο ιδιαίτερο (και σχεδόν ξεχασμένο) μέσο να τραβήξουν τη προσοχή μας.
Highlight για τη μπάντα η ζωντανή τους εμφάνιση στο Bios ως support στους Dirty Beaches.
Όσοι δεν ήταν εκεί (αλλά και αυτοί που έζησαν την εμπειρία), μπορούν να τους απολαύσουν αύριο βράδυ (9.12.11) στην σκηνή του Dunkel στην Πανόρμου. 



IF YOU OWN THE RIGHTS TO ANY OF THE MATERIAL POSTED HERE AND WOULD LIKE IT REMOVED, EMAIL ME AND I WILL TAKE IT DOWN.



5.12.11

Ένα τετραήμερο με τους Lefthanded Society




Για ένα νέο συγκρότημα, η εμφάνιση σε μια τηλεοπτική εκπομπή με πολύ μεγάλη θεαματικότητα φαντάζει σαν μακρινό όνειρο, ικανό από μόνο του να γεννήσει μεγάλες προσδοκίες. Προσδοκίες για αναγνωρισιμότητα, καριέρα και επιτυχίες, που με την σειρά τους γεννούν νέα όνειρα ικανά να αποπροσανατολίσουν τα μέλη του.
Για τα παιδιά των Lefthanded Society αυτό που είχε σημασία ήταν απλά να δηλώσουν την παρουσία τους σε ένα ευρύτερο κοινό. Μια θορυβώδη δήλωση και το “ταξίδι’ για να φτάσουν εκεί.

Ένα νοικιασμένο μίνι βαν, καλή παρέα, μπόλικο αλκοόλ, τραγούδια που έχουν σημαδέψει το μουσικό μας υποσυνείδητο και ο δρόμος για τη Θεσσαλονίκη ευθεία μπροστά. Η επικείμενη ζωντανή εκτέλεση του Wolf μονοπωλεί την κουβέντα, ειδικά όταν αυτό παίζει δυνατά και επαναλαμβανόμενα στο ηχοσύστημα του αυτοκινήτου. Παράλληλα η κάμερα αλλάζει συνεχώς χέρια και καταγράφει αντιδράσεις, ατάκες και highlights της διαδρομής. Ακόμα και τον υπάλληλο στα διόδια που πεισματικά αρνείται να πληρωθεί το αντίτιμο όσο είναι στον “στόχο” του φακού.
Λίγο μετά τις επτά το απόγευμα το λευκό βαν είναι παρκαρισμένο σ’ ένα καλά κρυμμένο στενό κοντά στο ξενοδοχείο και στα δυο μεγάλα δωμάτια που ενώνονται με εσωτερική πόρτα έχει στηθεί το αρχηγείο της Κοινωνίας.
Η πρώτη νύχτα στη Θεσσαλονίκη είναι υπέροχη. Είναι Σάββατο βράδυ και το κέντρο της πόλης είναι τόσο ζωντανό. Λίγο τσίπουρο στο παραδοσιακό μεζεδοπωλείο για αρχή και μετά ακολουθεί ένα πέρασμα από τα μπαράκια στη Βαλαωρίτου. Rock μουσικές, πολλές μπύρες και γνώριμα πρόσωπα στις 90 Μοίρες, ska-punk-drum’nbass(!) και πολύς χορός  στο Propaganda. Μέχρι την στιγμή που η κούραση κυριεύει μυαλό και πόδια.

Η Κυριακή κυλά ποιο χαλαρά, με τη χειμωνιάτικη λιακάδα να σε “προκαλεί” να βγεις έξω και να περπατήσεις στους κεντρικούς δρόμους και στην παραλία. Γίνεσαι πραγματικό μέλος αυτής της πόλης, αφουγκράζεσαι τον παλμό και νοιώθεις την αύρα της.
Γύρω από ένα τραπέζι τα παιδιά μοιράζονται ιστορίες, αναμνήσεις και όνειρα. Σκέψεις και ανησυχίες που συχνά πυκνά διακόπτονται από βροντερά γέλια όταν η κουβέντα καταλήγει στα αγαπημένα θέματα της παρέας!
Η βραδιά εξελίσσεται το ίδιο χαλαρά και όμορφα, με ταινία και άραγμα στο ξενοδοχείο μέχρι αργά.

Η μέρα της εκπομπής έχει φτάσει και από το πρωί όλες οι κουβέντες περιστρέφονται γύρω από την εμφάνιση της μπάντας. Υπάρχει οπωσδήποτε κάποια αμηχανία, όμως αυτή “σπάει” σύντομα από τις αστείρευτες ατάκες του Λευτέρη. Αυτό που μένει πια είναι η ανυπομονησία για το live. Ο Πέτρος μιλά με τον ηχολήπτη της εκπομπής, κανονίζουν την ώρα που θα πρέπει η μπάντα να είναι στο στούντιο και παίρνει οδηγίες για τη διαδρομή μέχρι εκεί.
Όλα είναι έτοιμα και η Κοινωνία βρίσκεται ξανά στο λευκό βαν. Η αναζήτηση ανοιχτού βενζινάδικου, ένα δέμα που δεν ήρθε ποτέ και η αφύσικη κίνηση στους δρόμους κάνουν περιπετειώδη την μετάβαση στις εγκαταστάσεις της εκπομπής. Ειδικά αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι αυτές βρίσκονται σε μια ερημική περιοχή πολύ έξω από την Θεσσαλονίκη.

Είναι μόλις δυο ώρες πριν την έναρξη και τα παιδιά υποδέχεται ο σκηνοθέτης (και μουσικός ο ίδιος). Με την έμπειρη ματιά του βλέπει αμέσως την Αρετή να “γράφει” στο φακό και γύρω της στήνει την υπόλοιπη μπάντα. Η εικόνα εξάλλου παίζει τον πρώτο ρόλο στην τηλεόραση. Στην συνέχεια αναλαμβάνει ο ηχολήπτης, ο οποίος έχει και το δύσκολο έργο να μετατρέψει τον ακατέργαστο ζωντανό ήχο στον καθαρό και “εύπεπτο” ήχο που θα φτάσει στους τηλεοπτικούς δέκτες. Αφού τελειώσει το soundcheck ακολουθούν συνεχόμενες πρόβες ώσπου όλοι να είναι σίγουροι για το τελικό αποτέλεσμα. Κάθε νέα εκτέλεση είναι καλύτερη από την προηγούμενη αλλά και από κάθε άλλη που έχουν επιχειρήσει από την στιγμή που γράφτηκε το τραγούδι. Ο Πέτρος, πάνω στον ενθουσιασμό του, δυσφορεί όταν αναγκάζεται να “κλείσει” το hi hat αλλά συνεχίζει να βαρά με δύναμη τα τύμπανα. Μια τελευταία διόρθωση στις θέσεις, οδηγίες για τη διαδικασία εισόδου και τη μίνι συνέντευξη και το πλατό απελευθερώνεται για να υποδεχτεί τους παρουσιαστές.
Στο χώρο έξω από το στούντιο τα παιδιά περισσότερο προετοιμάζονται ψυχολογικά παρά παρακολουθούν το show που παίζει στη μεγάλη οθόνη. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα (και μετά το τελευταίο διαφημιστικό διάλειμμα) φτάνει η ώρα του live. Η μπάντα μπαίνει στο στούντιο και όλοι παίρνουν τις θέσεις τους. Ο γνωστός και συμπαθής σε όλους “καφετζής”, που είναι υπεύθυνος για το κομμάτι της μουσικής, απουσιάζει (έχει πάει εξωτερικό να δει για 100στη φορά τους Deep Purple) οπότε την παρουσίαση αναλαμβάνει ο Α.Κ. Το κλίμα είναι πολύ ζεστό και φιλικό. Ο Θοδωρής μιλά για το EP που ετοιμάζουν, για τις δουλειές που έχουν σε καιρό κρίσης και για την Αλάσκα.
Καιρός όμως να μιλήσει η μουσική και οι Lefthanded Society να παρουσιάσουν στο τηλεοπτικό κοινό το τραγούδι τους “Goolf”(!)…ή το Wolf φίλε Αντώνη?




Τα φώτα έχουν ήδη χαμηλώσει, τα παιδιά αλληλοσυγχαίρονται και νοιώθουν υπέροχα. Ξέρουν ότι το αποτέλεσμα δεν αποδίδει ακριβώς τη δυναμική του συγκεκριμένου τραγουδιού αλλά είναι πολύ ικανοποιημένοι που κατάφεραν να περάσουν σε ένα ευρύτερο κοινό τα χαρακτηριστικά που κάνουν την Κοινωνία τους τόσο ξεχωριστή και ιδιαίτερη. Και μας προσκαλούν όλους να γίνουμε μέλη της.




ComScore